Quran ayələrindən və hədislərdən belə nəticəyə gəlmək olur ki, insanlar İlahi nemət qarşısında dörd dəstəyə bölünürlər
1. O dəstə insanlar ki, hələ əvvəldən nemətdən üz çevirmişdilər. İstər maddi nemət olsun, istərsə də mənəvi nemət olsun – onu rədd etmişdilər.
Özlərini işə verməmiş və tənbəllik etmişdilər. İnsanlara yük olmuş və cəmiyyətdə fəsad törətmişdilər. Allahın dinini qəbul etməmiş, cinayət və zəlillik yolunu seçmişdilər.
2. O insanlardır ki, həm maddi və həm də mənəvi nemətləri qəbul etmişdilər. Ancaq onu xərcləməkdə simiclik etmişdilər. İnfaq etməmişdilər. Alim olmaqlarına baxmayaraq, elm nemətini heç kəsə öyrətməmişdilər.
3. O dəstə ki, neməti qəbul etmişdilər, ancaq Allahdan qeyrisinin yolunda xərcləmişdilər. Zalım zənginlər və saray alimləri kimi.
4. O dəstə ki, həm maddi və həm də mənəvi nemətləri qəbul etmişdilər, özlərini bu nemətlərə görə Allahın əmini hesab etmişdilər.
Bu nemətləri Allah istəyən kimi xərcləmişdilər. Bu dəstə insanlar – o kəslərdir ki, Quran onları şakir adlandırmışdır.
İmam Sadiq (ə) buyurur: “Şükür odur ki, neməti ilə günah etməyəsən, nemətin qüdrət və qüvvəti ilə onun əmr və qadağalarına qarşı müxalifətliyə qalxmayasan”.
